بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ          
      اِیَّاکَ نَعبُدُ وَ اِیَّاکَ نَستَعِینُ  
                    بار الها تنها تو را می پرستیم. و تنها از تو یاری می جوییم. 
                       اِهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ 
                                         ما را به راه راست هدایت فرما. 

اینجا سرآغازی است برای نیازهای بنده و تقاضاهای او از خدا، اینجا بنده خود را در حضور، و در برابر ذات پاک خداوند می بیند، او را مخاطب ساخته نخست از عبودیت خویش در برابر او، و سپس از امدادها و کمکهای او سخن می گوید: تنها تو را می پرستم و تنها از تو یاری می جویم.
اینجاست که خود را در زیر چتر حمایت پروردگار قرار می دهد، همه روز از خواب بر می خیزد، و با تکرار جمله ایاک نعبد و ایاک نستعین اعتراف به عبودیت پروردگار کرده و از ذات پاک او برای پیروزی در این مبارزه کمک می گیرد، و شامگاهان نیز با تکرار همین جمله سر به بستر می نهد، با یاد او بر می خیزد و با یاد و استمداد از وجود او بخواب می رود و خوشا به حال کسی که به چنین مرحله ای از ایمان برسد، در برابر هیچ گردنکشی و زورمندی سر تعظیم فرود نمی آورد، در مقابل جاذبه مادیات خود را نمی بازد، پس از اظهار تسلیم در برابر پروردگار و وصول به مرحله عبودیت و استعانت و استمداد از ذات پاک او نخستین تقاضای بنده این است که او را به راه راست، راه پاکی و نیکی، راه عدل و داد، و راه ایمان و عمل صالح هدایت فرماید، تا خدایی که همه نعمتها را به او ارزانی داشته، نعمت هدایت را نیز بر آن بیفزاید.