من که میگم خدا رنگها را برای دخترها آفرید. رنگها را آفرید تا دخترها دنیای زیباتر و با نشاط تری داشته باشند.

که لباسهای رنگارنگ به تن ظریفشان بکشند و گیره های رنگی قشنگ موهایشان را زینت دهد.

اصلا خدا چمن ها، گلها، درختها و رودخانه ها را هم برای دختران آفرید. حتی کوه را...

چمن ها آفریده شدند تا فرش نرم زیرپای دختران باشند و دختران تا آنجا که دلشان می خواهد غلت بزنند بر این نرم فرشِ خنکِ خوش عطرِ خوش رنگ.

گلها برای این آمدند که بوی خوششان سرمست کند دخترها را و رنگشان، جمالشان روح نواز باشد برایشان. 

درختان افتخار دارند که بازوان قدرتمندشان نگهدار تابی باشد که دختران بر آن سواراند و سایه ساراش محافظ پوست لطیفشان است.

رود نیز بر خود می بالد وقتی دختران پا درون آب برده و در رویاهای دخترانه ی رنگارنگشان فرو می روند.

دخترها خوب بلدند حالا که زندگی ها ماشینی شده، حالا که رود و کوه و صحرا دور از دسترس اند، چطور همه یشان را داشته باشند.

اصلا همین کاکتوس کوچولو ها که از دل بیابان آمدند به آپارتمان ها نشان از این است که آنها هم همبازی دختران شدن را دوست دارند.

حافظ هم دخترها را بیشتر دوست دارد، وقتی که گوشه ی مبل نشسته اند همینطور که دست در میان زلف دارند فال حافظ گرفته و غزل می خوانند و قند ته دلشان آب می شود.

دختران وقت ریسه رفتن، مهرورزیدن یا حتی گریستن هم خواستنی اند.

ریسه هایشان دل می برد، مهرشان دل می برد، اشکهای چون مرواریدشان هم دل براند.

گواه حرفم زانویی ست که پدر پیش روی دخترش میزند.

دستی ست که برادر برای خواهر دراز میکند.

و شانه ای ست که همسر تقدیم عروسش می دارد.

ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کاراند تا دختر باشد و دخترانگی هایش

پس شاد باش و شاد زی

به یاد داشته باش هیچ عروسک گریانی در بازار نیست و اگر باشد خریدار ندارد.

عروسک خندان باش

پ ن: این پست تقدیم ب تو خورشید خانم