33-4 سال بیشتر ندارد، دچار ام اس شده و از ازدواج دایم ناامید. ازدواج موقت میکند با مردی که از همسرش هیچ رضایتی ندارد. 

حضور دختر، مهرش، عاطفه اش... مرد را روحیه می‌دهد، از وقتی با دختر ازدواج موقت کرده، اخلاقش بهتر شده، شاداب تر، با نشاط تر و...

میگویم: تو که از مال دنیا بی نیازی، با همسرت هم مشکل داری و عملا جدا از هم زندگی می‌کنید، چرا یه خونه نمی‌گیری و عقد دائمش نمیکنی؟

می‌شنوم: نه، آخه این که نمی تونه زندگی بچرخونه، نمی تونه تنها زندگی کنه.

میدونی؟... تو میدونی چطوری راه میره؟ اینجوری... یخورده میشله!

قیافه شم... (با لب‌هایی آویزان ادامه می دهد) خب،... حالا. (و با قوت و اطمینان می گوید) نه نه این بدرد من نمی‌خوره

پس کی بدرد تو میخوره؟ 

یکی باشه همچین ترکه ای و بلند و سفید، مثل خانمم. بچه هم نخواد، خونه هم داشته باشه، عقد دائم هم نخواد!!!!

عجب...

همسری دارد زیبارو، سفید، قد بلند و ترکه ای. حسود، بد خلق، ناسپاس، همیشه متوقع و... بد زبان

از جمال نداشته ی خودش نیز پس از گذشت 50 سال چیزی باقی نمانده، آخرین فرزند از 6 فرزندش را نیز به تازگی به خانه ی بخت فرستاده.

زندگی با همسرش به جایی رسیده که یکسال است منزل نرفته! و به جد پیگیر ازدواج دوم است. همسر موقتش هم بسیار دوستش دارد و به او مهر می ورزد.

با خانمی همسر مرحوم، دارای 5 فرزند که چهارتایشان بیرون رفته اند، اهل روستا، با لهجه ای کاملا روستایی، سبزه رو با قیافه ای کاملا معمولی، کوتاه قد و فربه آشنا می شود... 

دختری که سه چهارسال محبتش کرد را به راحتی کنار گذاشته، خانم جدید را عقد می کند.

عقد محضری بلند مدت، با مهریه ای قابل توجه، خرید عقد، آتلیه، آرایشگاه... و حالا پیگیر است تا از همسر دومش فرزند داشته باشد، در حالی که هر دو آخرین فرزندشان حداقل بیست سال سن دارد...

ارزان که باشی، سهل الوصول که باشی، دارایی ات را که ساده خرج کنی... نتیجه همین می شود. 

خانم جدید هیچ یک از معیارهای قید شده را ندارد، اما ترجیح داده می شود به دختری که بخش اعظمی از معیارها را داشت. 

دخترک دیده نشد، جمالش، کمالش، عاطفه اش، مهرش، تدینش.... 

اتفاقی که به کرات در اطرافمان رخ می دهد. ایراد کجاست؟ مقصر کیست؟ 

سالها پیش طلبه ای جوان سوالی پرسید از یکی از مراجع عظام، آن پرسش و پاسخ را هیچ گاه فراموش نکردم؛ سخت اما شدنی ست.

ارسالی 29.11.95