به جهت دير خدمت رسيدن خودم رو تنبيه کردم و چند پست قبل رو يکجا خوندم .

نمي دونم احساسم رو عرض کنم يا اتفاقات رو تحليل کنم يا شما رو دلداري بدم.

به نظرم بهتره سکوت کنم و بهتون بگم که راهي که در پيش گرفته ايد بهترين راهه يعني همون واگذاري به خدا.

امام حسين عليه السلام مي فرماين از کسي که هيچ پشتيباني جز خدا نداره بيشتر از بقيه بترسيد.

نمي دونم ولي مسببين اين اتفاقات ناتمام يا بايد در انتظار عاقبتي بد باشند و يا اين اتفاقات بد کم کم روي خودش رو به اينها نشون داده و چه بسا نيمه دوم بازي شروع شده.

راستي بهتره اون اتفاقاتي که مي فرمايين آب به آسياب .... هست رو ننويسين البته اين يه پيشنهاده و الامر اليکم.

تا بعد

يا حق