من اهل شعار نيستم بانو، دوستت دارم متشکل از "د و س ت ت د ا ر م" تک تک حروفش معنا دارند. خصوصاً "ت" دوم. الکي به کسي نمي گويم دوستش دارم و اگر گفتم، واقعاً دوستش دارم، بدون مرز...

خب اگر دوست داشتن از سر عادت و لقلقه ي زبان باشد، آري! من نيز شما را دوست دارم. اما دوست داشتن با معنا و مفهوم و درجه و اندازه؟ من براي شما و ديگر دوستان خوبم احترام خاصه و ويژه قايلم، همان که شما مي ناميدش دوست داشتن، من مي خوانمش احترام... پس احساس متقابلي داريم...

واقعيت تلخي هم هست و آن اينکه ما انسانها صراحت بيان را دوست نداريم، رک بودن را دوست نداريم! تملق و چاپلوسي بيشتر راضيمان مي کند تا صداقت و صراحت... و من اکنون نمي دانم برداشت شما از آنچه گفتم چيست...

مي داني خواهر، عثت با است فرق دارد. در جمله فرق دارند. اين همه گفتم که بگويم من حروف را مي خوانم