سلام من در دانشگاه يک همکلاسي داشتم از سيستان بلوچستان عصبانيتها و سيگارکشيدنهايي که شما از پدر توصيف ميکنيد دقيقا در خاطرم هست که اون همکلاسيم بنام شهرکي با من داشت نگاهش هميشه از بالا به پايين و خنده هاي تمسخر اميز و نگاه عاقل اندر سفيح داشت با اينکه هم اتاقيم بودم من خوب باهاش کنار مي امدم و با وجود اخلاقش هميشه بهش محبت ميکردم و باور کنيد اين اخلاقش را اصلا به معناي بدجنسي اون تحليل نميکردم حتي جلوش يا پشت سرش اداش را در مي اوردم و ميخنديدم چون مال فرهنگش بود مطمئنا خانواده و بزرگترها اينجوري باهاش رفتار کرده بودند الان که شما داري شرح مي دي يادم اومد شما بخاطر تنشهاي بين مادر و پدرتون زماني که شير خواره يودي يا خرد سال بسيار طبع حساس و زود رنجي داشتيد من خيلي برخوردهاي شديدتر از عموهام دارم چه برسه به مادر اما خيلي حساس نبودم و اينقدر ظريف تحليل نکردم اون زمان برخورد بزرگترها با بچه ها خوب نبود چه برسه ادم نامادري هم داشته باشه البته ما اگر مقابله به مثل ميکرديم يا لجبازي ميگذاشتنمون پشت در توي کوچه شب باشه يا روز مهم نبود يا وقتي خيلي شديدتر ميشد مادرم چادر سر ميکرد و ميگفت دارم ميرم از خونه براي هميشه و ما مي افتاديم به پاش و التماس ميکرديم و ميگفتيم غلط کرديم هيچ وقت هم لجاجت نداشتيم البته کتک کمتر از مادر ميخورديم اما تنبيه رواني زياد ميشديم دوست دارم همه خاطرات را بنويسي اما کينه به دلت نگه نداري بهشت جاي کساني است که همه را دوست دارند و دلي بيکينه دارند خداوند خودش سزاي ظالمين را ميدهد اما کينه به دل گرفتن به ما حتما ضربه ميزنه اين در روانشناسي اثبات شده نميگم خداينکرده اينجوري هستي فقط محض احتياط و تذکر گفتم خدا صبر بهت بدهد و ايند ه اي سرشار از شادي و نيک بختي التماس دعا خيلي خيلي