بله خوب بود. مادر آنجا نماند، گفتم که اين سفر و توقف کمتر از يک هفته بود و از اين يک هفته مادر تنها يک شب و به اصرار برادرم مجيد ميهمان منزل پدر شد و مابقي را خانه ي خواهرم فاطمه بود. در سفر دوم نيز تنها نصف روز منزل پدر بود، همان نصف روزي که رأي به ترک تحصيل من داده شد. //// وداع با مادر خيلي سخت تر و طولاني تر از آني بود که خوانديد. خلاصه نوشتم که زجر فروشي نکرده باشم! درک ميکني خواهر؟ ترسيدم جمله هاي مادرم را بنويسم، صحنه را توصيف کنم، از نگاه هاي مسافرها بگويم، از لحن کلام و اشک ها و دست هاي لرزان مادر بگويم، متهم شوم به زجر فروشي! ننوشتم. گذاشتم مابقي در ذهنم بماند، تا باز غم و حزن آنچه شما مي خوانيد کمتر باشد...