بايد بنويسيد تا آرامتر بشين ! خاطرات تلختون مثل زخمهايي کهنه هستن که با ننوشتن فقط عفونتش ميمونه و هرگز خوب نميشه !
بين خوندنها آرزو کردم کاش مادرتون با اون آقايي که خواستگارشون بود ازدواج ميکردن ! حداقل اينطوري از ظلم اين دو برادر راحت ميشدن و شايد اميدي بود که در اينده باقي بچه هاشون را راحت تر زير بال و پرشون بگيرن