سلام و عرض ادب
از اظهار لطفتون ممنونم. انشاء الله به دعاي دوستان قبول حق بشه
چند تا پست اخير رو يکجا خوندم. راستش نمي دونم چون چند تاش رو يکجا خوندم يا اينکه حال و هواي مشهد رو دارم اينطوري شدم. من تقريبا در طول عمرم گريه نکردم و زياد هم بغض نمي کنم مگه توي مراسم دعا
اما با خوندم اين موارد دلم گرفت بغض کردم نمي دونم چرا دلم ميخواست متن شما زودتر تموم شه فکر کنم بجاي دايي و زندايي شما شرمنده شده بودم
عذر ميخوام که اينطوري ميگم ولي چون ميخوام بگم ميگم
ميگن يتيمي بد درديه اما من ميگم درد پدر و مادر بد بدتره. پدري که کنترل اعصاب و روانش رو نداره و مادري که بجاي استفاده از فضا به اتاق پناه مي بره!
پدر و مادر شما هر دو مقصرن هر کدوم به اندازه خودشون اما خوب من ميگم بهتره اين موضوع رو از زاويه ديگه هم ببينيد اونهم اينکه شما نقشي توي اون حوادث نداشتين پس همش صرفا در مورد شما خواست خدا بوده و بس مي دونم که اينطور هستين اما راضي به رضاش باشين و بدونين که هر زجري توي اين دنيا يه جايزه خوشگل و بسيار بسيار قيمتي براي شما داره حالا يا توي همين دنيا يا توي اون دنيا
روايته از يکي از معصومين که مي فرماين وقتي انسان پاداش دعاهاي مستجاب نشدش رو در آخرت مي بينه ميگه اي کاش هيچکدوم از دعاهاي من مستجاب نشده بود
هنوز در محضر آقا امام رضا هستم و دعاگوي دوستان
شما هم ما را از دعاي خير محروم نکنين
تا بعد
يا حق