متشکرم از شما، بله، همينطوره ... و الان اينا خاطره اند :)

نمي دونم، خوب طول باغچه زياد بودو اصلا فکر نمي کردم که آجر با اون وزنش اونم با زور دست خواهرم به اون طرف باغچه برسه! پخت و پز خبري نبود، يا گرسنه بوديم يا خونه ي اقوام، با منت و ناسزا و تحقير يه لقمه نون بهمون ميدادند... تو بقيه ماجرا متوجه ميشي که چرا زندگي بابا و مامان اين جوري بوده

کوچيک بود، هر دومون بچه بوديم. خودشم فکر نمي کرده که آجر بهم بخوره، و قصد ترسوندنم را داشته. همون زهرچشم گرفتن :) کار خوبي کرديد :)

سلام، نه تنها بچگي، بلکه نوجواني و جواني، هر روزش يه حادثه ي تازه! بوده برام. پر خطر ... و من از بيان اين اتفاقها مقصودي دارم که تو نوجواني بهش اشاره ميکنم ... اگر تا نوجواني خاطرات با من باشيد و تعداد اين اتفاق ها را در ذهن داشته باشيد متوجه ميشيد ... :) و خدا را شکر به خاطر سلامتيم...

سلام... چشم، بله همينطوره... ممنون از پاسخ