چه فايده اينقدر پول باشه اما آسايش نباشه

ياد يکي از دوستان افتادم که همه بچه هاي کلاس آرزو داشتند جاي اون باشند.

خونه بزرگ با 4 خواب و 4 تا سرويس بهداشتي ايراني وفرنگي در زمانيکه نود درصد مردم توالت بي در و پيکر يا نهايتاً يه دونه کوچيکشو ته حياط داشتند.

هر کدوم از بچه ها اتاقهاي خواب جداگانه با سرويسهاي چوبي قشنگ و فرشهاي ابريشم. هر ماه خريد کفش و کيف و لباس، پول توجيبي چشمگير، کيلو کيلو طلايي که به دخترها و مادر خونواده آويزون بود و ماشينهاي رنگارنگ مدل بالاي خارجي و صد البته سفرهاي دور و نزديک.

يه بار يکي از دوستام به مادر خونواده گفت: خوش به حالت.

مادر با يه غمي گفت: آره، واقعاً. تومون خودمونو کشته بيرونمون مردمو.

بعدها که زندگيشون از هم پاشيد و هرکدومشون به يه راه نابودي (مثل اعتياد و مرگ، فحشا و قاچاق) رفتند، معني حرف مادره رو فهميدم.

خدارو شکر روزهاي الان تو به از اون روزهاست

آرزو

اي خوشا مستانه سر در پاي دلبر داشتن
دل تهي از خوب و زشت چرخ اخضر داشتن

نزد شاهين محبت بي پر و بال آمدن
پيش باز عشق آئين کبوتر داشتن

سوختن بگداختن چون شمع و بزم افروختن
تن بياد روي جانان اندر آذر داشتن

اشک را چون لعل پروردن بخوناب جگر
ديده را سوداگر ياقوت احمر داشتن

هر کجا نور است چون پروانه خود را باختن
هر کجا نار است خود را چون سمندر داشتن

آب حيوان يافتن بيرنج در ظلمات دل
زان همي نوشيدن و ياد سکندر داشتن

از براي سود، در درياي بي پايان علم
عقل را مانند غواصان، شناور داشتن

گوشوار حکمت اندر گوش جان آويختن
چشم دل را با چراغ جان منور داشتن

در گلستان هنر چون نخل بودن بارور
عار از ناچيزي سرو و صنوبر داشتن

از مس دل ساختن با دست دانش زر ناب
علم و جان را کيميا و کيمياگر داشتن

همچو مور اندر ره همت همي پا کوفتن
چون مگس همواره دست شوق بر سر داشتن

بانوپروين اعتصامي

درود بر شما و بر بندگان شايسته ي خدا
همه ي خاطرات اين صفحه رو خواندم.
ولي.. آنچه بود اين سرگذشت، از سر گذشت...
عادت نکنيد به مرور خاطره هاي غم زده بلکه با انرژي گرفتن از زيباييهاي اکنون به سمت آينده روشن جاري شويد.
بدرود