سبحه بر کف، توبه بر لب، دل پر از شوق گناه

معصیت را خنده می آید ز استغفار ما

خدایا یادت هست، یک وقت هایی برایت نامه نوشتم؟ 

نامه نوشتم و گذاشتم روی همین وبلاگ؟

امروز دوباره هوای نوشتن برای تو را داشتم 

همان حرف های قدیمی، همان هایی که خودت بهتر از هر کسی می دانی 

همان هایی که هیچ وقت دیگر هم جرات نکردم بنویسم و جرات نکردم به زبان آورم و هر بار گفتم تو خودت میدانی دیگر برای چه بنویسم

می دانی خدای خوبم

تو خیلی خوب می دانی 

همان ها را می خواستم یک بار دیگر بگویم و در آخر بپرسم کی؟ 

کی وقتش سر می رسد؟ 

دیگر نمی خواهم که طلب صبر کنم 

خدای من خودِ همان حاجتم را بده، نه صبر و تحمل نداشتنش را 

اینها التماس است خدا جان 

خواهش است 

التماس اند 

اینها عین گدایی درگاهت هستند 

نکند یه وقت یه جور دیگر بخوانی نامه ام را

خدایا من، همین من "ف الف" بسیار دلتنگ آغوشت هستم 

شود آیا؟ 

از نداشتنت رنج می برم

از نبودت ناراحتم 

.

.

.

و ازت متنفرم

دلم برای آدم هایی که به زور به چیزی که تمایل ندارند، عادتشون میدند، میسوزه !

غرقیم در گناه و گرامی به نزد خلق              این آبرو مریز به روز شمار هم

مدت هاست زیاد حرف می زنم
اما حرفم را نمی زنم
چون فقط فقط معبودم می فهمه که چی می خوام بگم

بعلت خوردن کف گیر به ته دیگ ادامه تحصیل فقط تا پایان خرداد ماه 91 امکان پذیر است !

خدا جان مدد

مواظب فکر هام بودم، مواظب گفتارم، رفتار و کردارم
مواظب بودم چه می شنوم، چه می بینم
چه می خورم، چه می پوشم، چه آرزو می کنم و ...
ولی الان ...

تاکید، اصرار - - - صلاح نیست، بگید
فردای اون روز: من گفتم!
چرا عین حقیقت را نگفتید؟
من به هیچ کس پیام خصوصی نمیدم، و هیچ وقت خبر، ببر، بیار، نبودم! 

*** خدایا دوست ندارم از اعتماد ضربه بخورم ***

وقتی بخیل و خسیس در علمت هستی، بهتر که فقیر در این زمینه بدونمت!