من داغون ميشم از شنيدن و خوندن اين ماجراها... داغون! ديروز خيلي گريه کردم، يادمه مدتي پيش وبلاگ يه طلبه اي را مي خوندم، يه ماجرايي را از يه دختر نوشته بود، کلام و ادبيات تحقير آميزي هم داشت... اون روز تا يک هفته من تحت تاثير بودم و هر بار که يادم ميومد عصبي مي شدم و براي اون دختر ناراحت... يه وقت هايي تو خيابون دارم ميرم، مي بينم کسي با بچه اي بدرفتاري داره، پيش ميرم و ازش مي خوام به بچه محبت داشته باشه، گاهي هم بهم حرف هاي بد مي زنند ولي ميرم از بچه دفاع مي کنم، همين چند روز پيش يه پسر دو سال و نيمه مادرش را خيلي حرص ميداد، دست آخر مادر زدش! رفتم بهش گفتم چرا مي زنيش؟ باهاش حرف بزن، فهم و شعور اين بچه از خيلي آدم بزرگا بيشتر و بهتره... بعدم با بچه حرف زدم تا چند ساعت که مادرش اونجا کار داشت اين بچه نشست کنار من و بلند نشد، حتي آب هم نخواست، از کنار من نيم سانت هم دور نشد، دو سال و نيمه بود، با گوشي اندرويد چنان خوب و حرفه اي کار مي کرد که بيا و ببين... تو دلم اين قدر ناراحت شدم، به مامانش ميگم اون دنيا به خاطر اين کتک ها بايد جواب بدي، ميگه اعصابم نمي کشه! واه! / اين خانم با اين فهم و شعور هم بهتر که مادر اين دو تا بچه ميشد، اي کاش مي پذيرفت... ولي بازم حداقل همين اندزاه ي شعور و کلام مودبانه و توام با احترامش را شکر... ايشالا خدا براشون بهترين ها را رقم بزنه