سلام خواهري..

چقدر بي شرم بود که مي نشست رو سفره تون و ايراد مي گرفت به نداشتنتون..که صداشو بالا مي برد و تحقيرتون مي کرد.. چي از زندگي اي که با دستاي خودتون و بدون کمک احدي از اين فاميل ساخته بودين مي خواست.. چه حقي داشت که طعنه بزنه.. کتک بزنه.. اگه کمي قدرت فکر کردن داشت مي فهميد بلاي جونتون شده.. که خودش بايد بره و شرشو کم کنه ...نه که خواهرتونو از خونه مادرش بيرون کنه..

انشاء الله خدا سايه سياهشونو از زندگيت برداره و زندگيت پر از آرامش بشه.. خيلي دوست دارم عزيزم.. مراقب خودت باش