سلام آقاي هاتفي، اين پست مخاطب نداره، اغلب پست هاي که براي آرشيو فقط براي خودم هست، از روابط، مکالمات، و مراودات خودم در دنياي خقيقي هستند و به ارتباطات و مکاتبات دنياي مجازي ارتباطي ندارند. اونچه اينجا نوشتم، حاصل يک خودخوري بود... خود خوري از اينکه نياز به حرف زدن داري و کسي براي شنيدن نيست... اينکه اگر براي اعضاي خانواده و خواهر حرف بزنم، نگران مي شوند، اگر براي دوستان حرف بزنم، در بسياري از موارد نمي توانند احساس واقعي ام را درک کنند، اگر در دفتر بنويسم روزي کسي آن را خواهد ديد و خواند و يک برداشت اشتباه و در نتيجه دلخوري و ناراحتي... وبلاگ هم دست کمي از دفتر ندارد... پس سکوت پر بهتر از گفتن... نتيجه اينکه بي صدا و در سکوت با خدا حرف بزن که هم خوب مي شنود هم خوب برداشت مي کند و هم درست قضاوت... حيف که به اين نتيجه پايبند نيستم... :((