جريمه هاي نوشتني خيلي بد بود، مخصوصاً براي من! مي دوني چرا؟ چون من کلاً تو نوشتن ضعيف بودم و دستم درد مي گرفت، هنوزم مچم و انگشت هام درد مي گيرند... مامان خودش وقتي ما اون ساعت ميرفتيم بيرون مي دونست که دير ميرسيم! خب چي بگم؟ شرايط ما اون جوري بود ديگه ... بله، وقتي اومديم تو خونه ي خودمون آرامش براي هممون بيشتر بود... همه... مامان، من ، خواهر... هيچ کجا خونه ي خود آدم نميشه... هيچ کجا...