سلام خواهرم... اگر بيشتر هم بنويسي ناراحت نميشم... هر چه بيشتر پيش بريم بيشتر و بهتر متوجه ميشيد و برداشتتون تکميل تر خواهد بود ... يادمه پست هاي ابتدايي يکي از کاربرا برام نوشته بود: جالبه که خودت را حق به جانب مي بيني و الان بعد از گذشت اين همه سال حتي تو نوشته هات هم مادرت رو درک نمي کني! اون روز چند بار وسوسه شدم که اگر چه گفته بودم ولي دوباره بهش بگم: اين خاطرات نقل شده از زبان يک کودک اند... با همان اندازه درک و فهم ... و بعد اينکه بهش بگم مادرم را درک مي کنم ولي قرار نيست چون درک مي کنم اشتباهاتش را ننويسم! اما چون هدفم صرفاً نوشتن بود و هست... توضيح ندادم، مهم نيست کي چطور فکر مي کنه، خواننده ها آزاداند هر طور مي خواند برداشت کنند ... مي دونم که هر چه پيش تر بريم بهتر متوجه خواهند شد... چند وقت پيش با دختر يکي از اقوام که خانواده اش به ما خيلي بد کردند روبرو شدم، صحبت از گذشته ها شد، گفت خانواده ي من اصلاً مقصر نيستند و باعث و باني اين بدي هايي که به شما شده يکي ديگه اس! براش توضيح دادم که اشتباه مي کنه و هر کسي به اندازه ي خطاي خودش سهم داشته در اين بدي ها... با تعجب و ناراحتي مي گفت: مامان منم بد کرده؟ يعني مامان منم مقصره؟ اشتباه مي کني؟! من فقط يک جمله بهش گفتم: گفتم مادر تو چون يک مادر هست و چون مادر توست و چون دوستش داري نمي توني هيچ خطايي را در موردش قبول کني ولي واقعيتِ برهنه اينو نميگه ... مادر تو چون پوشش و قالب مادر داره خطاش را نمي پذيري .../ اين شامل من هم ميشه، من هم گاهي به خاطر علاقه اي که به مادر دارم و به خاطر اينکه از شرايطش اطلاع دارم و به خاطر اينکه دوستش دارم و به خاطر اينکه مـــــــــــــــــــادر هست، مادر روزهاي سخت هست... گاهي همين طور مي شم.... اما پاسخي که به کامنت قبلي شما دادم هموني هست که گفتم... ارتباط مادرم با قرآن و ادعيه و اينا موجب شد خودش نشکنه! کمتر بشکنه!... اما براي بدرفتاري هاش با ما هيچ توجيحي ندارم... جز يک نکته که گذاشتم براي اختتاميه... اختتاميه اين خاطرات و اين وبلاگ...

:(

سلام دوست خوبم، روحشون شاد... از رفتن امام خاطرات ديگه اي هم دارم ... فاکتور گرفتم ... غمي که بر کل شهر حاکم بود را هيچ شکلي نمي تونستم توصيف کنم ... :(( من امام را خيـــــــــــلي دوست داشتم، خيلي، خيلي زياد ... يادمه يه بار بچه ها تو کوچه اذيتم کردند، داشتم مي رفتم نون بخرم، سر راهم را بستند و نمي گذاشتند برم، بهشون گفتم اگه اذيتم کنيد ميرم به بابام ميگم، گفتند بابات کيه؟ گفتم امام خميني ... اين قدر بهم خنديدند، همشون رو زمين ولو شده بودند و مي خنديدند... بعد بهم گفتند خب پس بابات خيلي وقته مرده! بعد ديدم خيلي ضايع شد، گفتم نه! باباي من دوستِ دوستِ امام خمينيه :دي ... يادش بخير... چرا اين قدر خنگ بودم؟

سلام خواهر ثريا، فکر کنم چون صحنه هاي واقعي اون دوره را توصيف مي کنم و اينا وضعيت هايي بود که خانواده هاي اون زمان همه باهاش درگير بودند، به خاطر جنگ همه ي مردم قناعت مي کردند و خلاصه وضعيت مشابه زياد بوده براتون آشناست و ارتباط مي گيريد... آره خب وضعيت مامان فرق مي کرد، ولي يه حرف مامان خيلي بد بود، و اون اينکه مي گفت: دايي چطوري دايي تو شده؟ به واسطه ي من دايي تو شده! ميدوني احساس خيلي بدي بهمون دست ميداد، حس اينکه ما به هيچي وصل نيستيم ... ما قلکمون رو خيلي شيک و مجلسي باز کرديم :)

سلام و زيارت قبول، نمي دونم شايد هم نيتم صادقانه نبوده که حضرت را نديدم! / اميدوارم / ناخنک زدن که دزدي نيست! به ما که کسي پول نمي داد که قلکمون زود پر بشه، خيلي دير به دير خاله و گاهي هم دايي، اونم چقدر؟ يک تومن، دو تومن، 5 ريال! خب خيلي طول مي کشيد تا پر بشه، ضمن اينکه دريغ از يه يک تومني از اين پول که نصيب خودمون بشه، خب بچه هم به هزار اميد اين پول ها را جمع کرده... البته مامان حق داشت... اما دو تا اشتباه کرد تو اين قضيه، يک اينکه وسايلي که خريده بودم را بهم نداد استفاده کنم، دوم اينکه اين ماجرا را براي همه تعريف کرد و به اصطلاح آبروي من رو همه جا برد! فکر کنين از اون به بعد ملت منو مي ديدند کيف دستي هاشون رو قايم مي کردند! انگار که خداي نکرده من دست کج باشم! و نتيجه ي اين رفتار اشتباه مامان اين شد که هم فاميل منو به عنوان يه دست کج مي ديدند هم من صداقت را گذاشتم کنار، هم اينکه بعد از اون ماجرا هم باز قلک ها را باز کردم ... بماند که ديگه بعد از اون ماجرا هيچ کس بهمون پول نداد!!!

حالشو که دارم ولي امنيتش نيست! هست!؟ مگه اينکه خود حضرت بياد دنبالمون ببردمون و بياردمون! حالا برگشتني ديگه هوا روشن شده، خودمون برمي گرديم ولي رفتني نميشه!

سلام، نمي دونم ... من فکر مي کردم کسي از حضرت خضر چيزي نمي دونه و الان اين فقط منم که رو کره ي خاکي دارم در خونه را جارو ميزنم تا حضرت خضر رو ببينم! پس تو خونه ي شما هم صحبت حضرت بوده؟! عجب! حالا مي فهمم چرا حضرت خضر نيومد، لابد سر راه داشته به مشکلات بقيه رسيدگي مي کرده، ديگه نوبت به من نرسيد :(

:) البته اين قلک ها با اون قلک ها فرق داشتند :) ولي اونها را هم يادمه :)

سلام عمه خانوم ... شما خيلي خوبي ... احسنت بر شما

سلام عمه ي خوبم، عصر شما هم بخير ...

سلام، ممنون از شما .... پارسي نامه را دوست ندارم!

سلام ... انشاء الله به همه ي آرزوهايي که خير دو دنياي شما را در بر دارند برسيد، همينطور خودم :(

بله... سخت گذشت ... خيلي سخت ...