يک شعر قديمي هست که ميخوندن به اين ترتيب
سفيد سفيد صدتومن ؛ سرخ و سفيد سيصدتومن ؛ حالا که رسيد به سبزه هر چي بگي مي ارزه
ما هميشه در مقابل کساني که بما ميگويند سبزه ميخوانيم