چه زيبا معصوميت کودکي رو به قلم آورديد
چقد خوب که از همون کودکي نماز و اين چيزها رو بلد بوديد
البته من نماز خوندن و از بابام ياد گرفتم و تا دوم راهنمايي وقتي کسي ميگفت لامصب فکر ميکردم فحش و حرف خيلي بدي زده.......
شهرستان که زندگي ميکردم دوستان خانوادگيي داشتيم که خانوم سيده بودن و همسرشون اهل تسنن.تو خونشون براي آقا يه جا نماز بدون مهر بود و براي خانم سجاده اي با مهر و نهج البلاغه و مفاتيح.
جزو خوشبخت ترين و موفق ترين آدمهايي بودن که ميشناختم و در هيچگونه مسئلهء مذهبي با هم مشکل نداشتن
حق باشماست انسانيت ربطي به شيعه و سني نداره