اوهوم، زمان ما اينجوري بود ... خدا پسرت را براي شما و شما را براي پسرت حفظ کنه، انشاء الله در کمال سلامت کنار هم خوشبخت باشيد... من يه خاطره از بوسيدن و محبت مادري دارم، ايشالا تعريف ميکنم :( شايدم، شايدم ما از اينور بوم افتاديم، آخه منم بي حد و اندازه ابراز احساسات ميکنم و گاهي که ميخوام مراعات کنم، مثلا احساسم را پنهان کنم و نگم، احساس خفگي ميکنم! يعني بايد به طرفم بگم که الان مثلاً چه حسي دارم نسبت بهش، دوستش دارم، دلم براش تنگ شده، يا مثلاً از نگاه کردن بهش لذت مي برم و يا از شنيدن صداش آرامش پيدا مي کنم و ... گاهي که به مادرم ابراز علاقه و احساس ميکنم، نيست که زياد ميگم، کلافه ميشه، ميگه: نمي خوام قربونم بري! :دي يه دفعه زنگ زدم خونه ي داداشم، دخترش گوشي رو برداشت و گفت الو، و زد زير خنده! منم مونده بودم چرا اين قدر داره ميخنده، خنده اش که تمام شد، ميگم چرا ميخندي؟ به چي ميخندي؟ گفت: آخه قبل از اينکه زنگ بزني داشتم براي دختر خاله ام تعريف مي کردم که عمه ي من خيلي مهربونه و دوستمون داره و هميشه قربون صدقه ما ميره که شما زنگ زدي و از اينکه تلفنت همزمان ما گفتگوي ما بود خنده ام گرفت :) دختر داداشم کوچولو هستش :) مي دونم خواهر ثريا، نسل ما اکثريت همين وضعيت را داشتند :)