تو آرشيو روزنوشت. کلاً بقيه پستها را زود آرشيو مي کنم و ميرند تو لينک هاي کنار صفحه ي وب :) من تنها سه چيز را دوست نداشتم، کوکو سبزي، هويج پخته شده، و خورشت لپه يا همون قيمه، که البته به خاطر روش پخت آشپز بود :) سيمرغ اون موقع که اين کارهار ا کردي چند سالت بود؟ تو اين خاطره اي که تعريف کردم من هشت ساله ام. يه نکته ي جالب اينکه مادر من تو بچگيش اصلاً کتک نخورده، يعني پدربزرگ و مادربزگم اصلاً از تنبيه بدني استفاده نمي کردند و مادرم هم از اون دست بچه هايي که خيلي زياد مطيع و حرف گوش کن بوده، خيلي هم کمک حال مادربزرگم بوده. مادربزگ من زماني که مادرم 7 ساله بوده سکته ميکنه و زمين گير ميشه از اون به بعد مادرم خونه و زندگي را مي چرخونده، حالا داستان هاي مامان خيلي زيادند و من اصلاً قصد تعريف زندگي بقيه را ندارم اما مي خوام بگم نمي دونم مادرم از کجا تنبيه بدني را ياد گرفته بود!؟ نمي خوام خيلي ماورايي و شعاري حرف بزنم ولي اين روزها و کتک هاي مادرم بهترين روزهاي زندگيم بودند و ازشون پشيمون نيستم، اصلاً هم خاطراتش آزار دهنده نيست برام... حرفت کاملاً درسته، همونطور که چوب يک دوست با چوب دشمن تفاوت بسيار داره، کتک خونه ي بابا با خونه ي همسر هم خيلي فرق داره، اگر چه کتک کلاً غلطه ولي زندگي زناشويي که توش کتک وجود داشته باشه از بيخ و بن بايد برکنده بشه :)