از پيش بابا که اومده بوديم تا تقريباً حدود چهار سال روزهاي خيلي سختي براي مادرم بود. الان که خونه ي خاله هستيم کمتر از چند ماه از فوت پدربزرگ و شهادت دايي گذشته. مامان دنبال کارهاي زمين بود و زماني که جاهاي مختلف مثل کميته ي امداد و ... مراجعه مي کرد، خيلي اذيت مي شده، تحقير مي شده و از جانب فاميل خيلي زخم زبان مي شنيد، مادرم را به خاطر جدايي که اتفاق افتاده بود خيلي سرزنش مي کردند و همينطور براي موارد ديگه اي که هنوز تعريف نکردم اما درست از اولين لحظه هايي که ما به اصفهان اومديم اين ها وجود داشته و ما باهاش درگير بوديم. مامان قبلاً زندگي خيــــــــلي خوبي داشته و يک شبه رسيده به اينجا، هر کسي جاي مادرم مي بود کم مي آورد. ضمن اينکه روش تربيتي اون دوره ظاهراً تنبيه بدني بوده! اين فلفل تو دهن بچه ريختن را هم زندايي به مامان ياد داد... کلاً مامان تو زندگيش چند چيز را از زندايي ياد گرفت و اجرا کرد که غلط بود... موارد ديگه اي هم هست که کم کم در طول خاطرات مي گم....