سلام عزيزم من اتفاقي وبلاگت رو ديدم وتقريبا همش رو خوندم منم بچگي سختي داشتم ولي نه به اندازه تو...وقتي ميخوندم اشک تو چشمام جمع شدبه خصوص براي وقتي که خواهرت زيربارون بود... ميدونم چه سختي هايي کشيدي ولي اينو بدون که:سخت ترين نقش هميشه به بهترين بازيگر داده ميشه حالا تو قوي هستي چونروي پاي احساس خودت تکيه کردي اميدوارم زندگيت پراز لحظه هاي رنگي رنگي باشه و اميد تو دلت جوونه بزنه يه درخت تنومند واستوار از شادي وزندگي شيرين تو قلبت بشه که براي اطرافيانت هم سايبون بشه لبخند بزن به اين زندگي زيبا وپر از گل وبوسه وستاره وشبنم وبارون و فقط بدون که خدا با ماست