سلام.اين پستت و که خوندم ياد يه خاطره افتادم که در اون دايي بزرگم بخاطر خانومش اومد خونهء ما و تو گوش مامانم که خواهر بزرگترش بود خوابوند.نميدونم آدماي اون زمونه عوض شدن يا هنوزم همونجوري باقي موندن اما مهم اينه که اين چيزها از خاطر من و شما پاک نميشه.اگر نه اگه به مامان منه و بهش بگم همچين چيزي رو يادم مونده يا انکار ميکنه و يا از برادرش دفاع ميکنه.
زندگيه پر فراز و نشيبي داشتي دوست خوبم.درست مثل بچه هايي که درد يتيمي دارند.اميدوارم بقيه اش بهتر از اين باشه