باسلام. شما هم اگر جاي مادرتان بوديد مي دويديد با تمام قوا مي دويديد . براي يک مادر نگران خستگي معنا ندارد فقط تمام هستي اش را بغل مي کند و مي دود. ولي در تمام لحظاتي که ميان خوف و رجا مي دود زمين بر قدم هاي خسته اش بوسه مي زد.
خواهري من وبلاگ ندارم.