گوشواره هاي منو يادته، يه نگين فيروزه، بعد يه سکه با طرح يه خانم، يه چيزي شبيه اينهايي که حالا بهش مي گند اليزابت!
براي اينکه تو گوشواره هات را در نمي آوردي مامان اومد سراغ من گفت تو گوشواره هات را دربيار تا خواهرتم در بياره؛ منم حرف گوش کن! هنوزم دوستشون دارم، قشنگ بودند

بدم مي ياد از اين عادت مدارس، تازه شم هيچ کس حرف شون را گوش نمي داد الا مامان ما!

به جز ندو و دستمال سفره بقيه ي خاطرات را به وضوح يادمه، ماماني که نوشته بودي را، اومدم رو دفترت را نگاه کردم ببينم مامان را چطوري مي نويسند...