بله خب وقتي مداد لاي انگشت هات بگذارند و اشتباه کودکانه ات را لجبازي تعبير کنند، شما هم هيچ وقت هيچ چيز را فراموش نميکني و با تمام جزئيات يادتون مي مونه. بله بچه ها خيلي چيزها را مي فهمند، من هنوز هفت ساله نشده بودم، شش سال و خورده اي سن داشتم، زودتر رفتم مدرسه. آفرين، رفتاري درست، منطقي و عادلانه ... ولي من لجبازي نداشتم، هر آنچه اتفاق مي افتاد از سر فراموشي بود، از سر کودکي، نبايد دويد، مامان دو تا ما داره و ... فقط يک فراموشي ساده. من اون روزها اصلا نمي دونستم لجبازي يعني چي، بزرگترها خودشون به من لجبازي را آموختند، چند سال ديگه لجبازي هايي هم داشتم :) چشم مي نويسم، اينا نکته هايي هستند که از نظر من سازنده اند، اگر بلدشون باشيم و رعايتشون کنيم ...