مادر نگاه خسته و تاريکت / با من هزار گونه سخن دارد * با صد زبان به گوش دلم گويد / رنجي که خاطر تو ز من دارد * دردا که غبار کدورت ها / ابري به روي ماه تو مي بينم * سوزد چو برق خرمن جانم را / سوزي که در نگاه تو مي بينم * چشمي که پر ز خنده ي شادي بود / تاريک و دردناک و غم آلود است * آرام خنده ميزني و دانم / در سينه ات کشاکش طوفان است * لبخند دردناک تو اي مادر / سوزنده تر از اشک يتيمان است * تلخ است اين سخن که به لب دارم / مادر بلاي جان تو من بودم * اما تو اي دريغ گمان بردي / فرزند مهربان تو من بودم * چو شعله اي که شمع به سر دارد / دائم ز جسم و جان تو کاهيدم * چو بت تو را شکستم و شرمم باد / با آنکه چون خدات پرستيدم * شرمنده من به پاي تو مي افتم / چون بر دلم ز ريشه گنه باريست * مادر بلاي جان تو من بودم / اين اعتراف تلخ گنه باريست ...