سلام
پس از بازگشت از يک مسافرت طولاني تقريبا همه پستهاي شما را خواندم. البته زمان زيادي برد.
حقيقتا و بدون اغراق متاثر شدم بزرگوار. اينجاست که زبان قفل مي شود و شرم سخن گفتن دارد تا چه رسد به قلم و نوشتار.
بايد سر خوش بود که همه تمام مي شود گرچه تلخ است و ناگوار ولي آنچه که او به ما وعده داده است جبرانش در آخرت است و آرام مي شويم.
إن شاء الله بازنده هر دو جهان نباشيم.

خدا از سر تقصيراتش بگذره

چرا يه مرد بايد اينقدر بي انصاف و بدجنس باشه

سلام عليکم خواهر جون

چقدر مادرها معصومند..

و دخترها..

پيش خدا قرب به سزايي داريد ها...

يا عاي

دخترا چقد دلسوزن....

شما بنده نوازي ميفرمائيد من هر چي به زبونم جاري ميشه مينويسم رشته تحصيليم هم مهندسي خاک در دوره ليسانس هستش و فوق مديريت مالي ولي از ادبيات خصوصا شعر و داستان خيلي خوشم مياد

اي بابا، لطفاً اگه ديدي يکي داره منو ميزنه نيا کمک

عجب دل و جرأتي داشتي تو دختر!! جدا از اون حس وحال وحشتناک و با همه غمي که از نوشته هات توي دلم اومد ولي آخرش با اينکارت حسابي خندم گرفت فکرش رو بکن در اون دعوا پدرت به تنها چيزي که فکرش رو نميکرد همين بود که يکي با چکش و ميخ بياد سراغش

سلام.قلم خوبي داريد.اما چرا غم؟خيلي ها گذشته تلخ دارن.من از شما درخواست مي کنم تشريف بياريدتو وبلاگ گروهي ما بنويسيد.اگه افتخار ميدين وبلاگ در اختيار شما.تا جايي که ميشه مينويسيم تا همه

چه تلخ چه تلخ